موفقیت یک امر نسبی است. ممکن است یک فرد نسبت به امورات زندگی آدم موفقی باشد ولی در انتخاب شغل یا انتخاب همسر و تربیت کودک ناموفق باشد.

افرادی که نسبت به گذشته خود نگاه می کنند حس آرامش دارند و  زندگی در زمان حال را دوست دارند و به آینده امیدوارند چون سلامت روان آنها برقرار است افراد موفقی هستند. اما اگر فرد به گذشته برگردد و گدشته خود را تنش آور ببیند و یا اینکه بین گذشته و آینده باشد و به زمان حال توجه نکند این افراد دچار تنش می شوند.

بنابراین افراد موفقی نیستند. افرادی موفقند که بتوانند بین زمان گذشته و حال و آینده ارتباطی برقرار کنند.

موفقیت امری اکتسابی است. فرد باید قدم بردارد تا بتواند نسبت به گذشته و حال و آینده اش یک ارتباط برقرار کند و یک حس آرامش برای خودش به دست بیاورد.